miércoles, 17 de octubre de 2012
"Hans Clever" efektua
Robert Rosenthal-en esperimentuari buruzko artikulua irakurri ondoren, taldekideen artean ados jarri gara ideia jarrantzitsuenari dagokionez, hau da, irakasleeak ikasleekiko duen jarrera garrantsitsuena dela hezkuntza prozesuan. Irakasleak ikasleetaz asko espero baldin badu, hauek ziur aski beraien maximora helduko dira. Irakasleak beraietaz ez baldin badu ezer espero ordea, ikasleak hor geldituko dira. Beraz, ondoriozta dezakegu ikaskuntzari dagokionez, irakaslearengan dagoela gakoa, hura delako ikasleengan motibazia sortu dezakeena, eta desmotibazioa sortu dezakeena baita.
Hans zaldiarekin gauza bera gertatzen zen, jendeak uste zuen zaldia oso argia zela, baina gero ikusi zen ez zela jendeak pentsatzen zuen bezain argia, galderak asmatzen zituelako bere entrenatzailearen gorputz espresioa irakurrita.
Beraz, ikasleengan konfiantza izan beharra dago, beraien inteligentzian sinistu geroago hauek beren maximoa eman ahal izateko.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Berben bitarteko egiaztapena kendu barik duzuenez, sarrera honetan ohar guztiak:
ResponderEliminarKendu berben bitarteko egiaztapena; hori klaseko blogean ikus dezakezue nola egin. Blogspoten bloga sortzeko pausorik pausuko azalpenean agertzen da.
Rosentalenaz
Ander eta Aitor: Ez duzue gauza ber-bera esaten? Hala ikusten dut; beraz, batek edo biek momentu batean ez pentsatzea erabaki duzu(e)la esango nuke.
Danel: Eta horrek zein konponbide du.
Josu: Ezinezkoa da arreta bera denei ematea (ez badiogu soldaduzkako ereduari segitzen). Ikuspegi horrek suposatzen du ikaslearen garapena irakaslearen esku soilik dagoela; irakasleak egin edo egiten ez duenarekin lotuta, ez ikasleak egiten duenarekin. Ikuspegia zuzen ikusten dut, ez irtenbidea; ez da erraza.